ဘာညာသရကာ

ဘေလာ့နဲ႕ ကင္းကြာေနတာ ၾကာပါျပီ. ပို႕စ္မတင္ျဖစ္တာလည္း ၾကာျပီ .. က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ေရာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ေရာေပ့ါ.. ေခ်ာင္းအရမ္းဆိုးေနတာ..  စိတ္သိပ္ညစ္ေနတယ္ .. ကိုယ္ခံအားနည္းေတာ့ အခုတေလာအျဖစ္မ်ားေနတဲ့ ေခ်ာင္းဆိုးေရာငါက ၀င္လာေတာေပါ့ . ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္လားမသိဘူး လာျပီးကတည္းကေန ျပန္မသြားတာ ခုထိ သံုးပတ္ေက်ာ္လာျပီ မေပ်ာက္ႏိုင္ေသးဘူး ..

ေဆးခန္းတစ္ခါသြား သံုးေထာင္ .. သံုးခါသြားေတာ့ တစ္ေသာင္းနားကပ္သြားတယ္ ..ဒါေတာင္  ရပ္ကြက္ထဲက ေဆးခန္းပဲသြားရေသးတယ္ .. ေဆးခန္းအၾကီးစားသာ သြားလိုက္လို႕ကေတာ့မလြယ္ ထမင္းပါငတ္မယ့္ကိန္း အိမ္က ပို႕တဲ့ပိုက္ဆံက နည္းနည္းေလးရယ္ နဲ႕ .

အြန္လိုင္းေပၚတက္ျပီး.. ခ်က္တာကမ်ားေနတယ္ .. စာဖတ္တာတို႕ ဘေလာ့ေရးတာတို႕ .. မလုပ္ျဖစ္ဘူး ေလေနတာ.. မျဖစ္ဘူး စာျပန္ေရးမွျဖစ္ေတာ့မွာ .. ဒီရက္ပိုင္း ပိုေအးလာတယ္.. ေအးေတာ့ေခ်ာင္းကပိုဆိုးလာတယ္.. ေနေရာင္လာရင္ေတာ့ ေအးေဆးပဲ အေအးေလး ၀င္လာရင္ အဟြတ္အဟြတ္နဲ႕ တဂြတ္ဂြတ္ဆိုးေနရတာ.. မလြယ္ပါ..

ခ်စ္သူနဲ႕ အဆင္မေျပေသာ ကာလအား ခက္ခဲစြာေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီးသကာလ.. အခုေတာ့.. ေျပလည္ေသာ ကာလမေရာက္တေရာက္မွာပင္ ခြဲခြာရေတာ့မည္ျဖစ္သည္.. ခ်စ္သူေၾကာင့္ ရန္ကုန္လာတာ အခုေတာ့ အိမ္ျပန္ျပီး အလုပ္လုပ္ရေတာ့မွာ .. ကံဆိုးတာေတြမ်ားေနတဲ့ကာလကို ေက်ာ္ျဖတ္ ျပီးသကာလ..

ေမွ်ာ္ေနတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ LAPTOP တစ္လံုးအား ဦးေလးထံမွ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ရသည္..   ကြန္ပ်ဳတာကုိ လက္ထဲေရာက္ေနတာေတာင္ မယံုႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေန၏ ..  စက္ကင္းဟင္းဆိုေပမယ့္ အေတာ္လတ္ေသးသည္..  Dual core 1 GB 160 GB နဲ႕ ဆိုေတာ့ မဆိုးပါ  Sony VAIO  တံဆိပ္ျဖစ္သည္..

တစ္ကယ္တမ္းကြန္ပ်ဳတာရေတာ့လည္း ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ေသး မီးကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာသိတဲ့အတိုင္း သိပ္မွန္တာဆိုေတာ့ေလ.. အဟီး.. ဆရာတို႕ရဲ႕ နက္ဆိုင္မွာပဲေနျဖစ္ေနသည္..  ဆရာျပည့္စံုရဲ႕ သင္တန္းလဲ မတက္ျဖစ္ေတာ့ပါ.. အလုပ္မ်ားေနတာေရာ က်န္းမာေရး ေၾကာင့္ေရာ . ပ်က္ရက္မ်ားေတာ့ မသြားရဲေတာ့ပါ..  အခြင့္အေရးၾကီး တစ္ခုအား လက္လြတ္ဆံုးရႈံးလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္.. ကိုယ့္အျပစ္နဲ႕ကိုယ္ပါပဲ ခံရတာပဲေလ..

ေနာက္ရက္ေတြ ပို႕စ္အသစ္ေတြ ထပ္တင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မွာပါ.. နယ္ျပန္သြားရင္လည္း.. တစ္ပတ္တစ္ခါ တင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မွာပါ.. အခုေတာ့ ေခ်ာင္းလည္းဆိုးတုန္း အိပ္လည္း ငိုက္တုန္း..

ရန္ကုန္သို႕အျပန္

.. ေတာင္မွေျမာက္သို႕ .. ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျခေထာက္မွ.. ခ်က္နားသို႕..ကၽြန္ေတာ္ျပန္လည္လြင့္ေမ်ာလာပါတယ္... အလြမ္းရဲ႕ .. ရိုက္ခတ္မႈအား အမ်ားဆံုးနဲ႔ေပါ့..  .. လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ မိုက္မဲမႈေတြမ်ိဳးလားေတာ့မသိဘူး.. ရူးသြပ္စြာ အလိုတူအလိုပါက်ဳးလြန္ခဲ့ မိပါတယ္..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေနာင္တေတာ့မရပါ.. ေပ်ာ္ရြင္မႈရယ္.. ၀မ္းနည္းမႈရယ္.. ေၾကကြဲမႈ ေတြရယ္နဲ႔ ဘိတ္မွ.. ရန္ကုန္..သို႕.. ကားနွင့္လာခဲ့ပါတယ္.. ကံတရားကပဲ ဆိုးတာလားေတာ့မသိဘူး.. ကားက ျမိတ္ကအထြက္..သမုတ္ရြာအေက်ာ္ေလးမွာပဲ.. ရြံ႕နက္ပါေလေရာ..

ဒီလိုနဲ႕ ပုေလာမွာထမင္းစားျပီ.. ထား၀ယ္ကို ညေနခင္းပိုင္းေလးေရာက္ခဲ့တာေပါ့.. ပုေလာၿမိဳ႕မွာ.. လွပတဲ့ ထန္းပင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္.. စိမ္းလန္းတဲ့ လယ္ကြင္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ပခံုးခ်င္းယွဥ္လ်က္ေပါ့..

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လွပတဲ့.. ထန္းပင္တန္းေတြကုိေတာ့.. မမွီပါဘူး.. တစ္ကယ့္ကုိ လွပတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပါပဲ.. ထား၀ယ္ေရာက္ ရင္. ကၽြန္ေတာ္အၿမဲေငွးရတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးပါ.. အညာေဒသမေရာက္ဖူးေတာ့..  ဒီကထန္းပင္တန္းက သိပ္လွေနတယ္.. ေလ.. အညာမွာလည္း လွတယ္ ၾကားဖူးတယ္..  အခါအခြင့္သင့္ရင္.. သြားေရာက္လည္ပတ္သင့္တဲ့ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ေလးပါ..

ထား၀ယ္မွာ ကားရပ္.. တည္းခိုခန္းမွာ.. တစ္ညအိပ္ျပီးေတာ့.. မနက္ေ၀လီေ၀လင္းမွာ. ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ျပန္တာေပါ့.. မနက္ေ၀လီေ၀လင္းမွာ. ကၽြန္ေတာ့ အာရံုေတြကလည္း ေ၀လီေ၀လင္းပါပဲ..

ဒီလိုနဲ႔ မလြဲေတာင္လည္း ခ်န္ခဲ့.. ေရးၿမိဳ႕လဲခ်န္ခဲ့လို႕.. ေမာ္လၿမိဳင္ကုိ.. ညေနငါးနာရီေရာက္ပါတယ္.. .. ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ ရဲ႕ ကားလမ္းမၾကီးက အေတာ္ က်ယ္တာ.. ေမာ္လၿမိဳင္ကေန..ညေနခုနွစ္နာရီခြဲမွ.. ကားထြက္ေတာ့.. ရန္ကုန္ကုိ. မနက္ခုနွစ္နာရီေရာက္ပါတယ္. လမ္းမွာ.ကားပ်က္ေသးလို႕ပါ..