Dec 27 .. 2009

အထီးက်န္မႈ ရံဖန္ရံ ခါ ခံစားရတဲ႔ အခါမွာေတာ႔.. ဘ၀ကို .. အားငယ္လာတယ္ .. ဘာလို႔ သူမ်ာေတြလို မေပ်ာ္ရြင္နိုင္ ရတာလဲ.. ကိုယ္ကိုတိုင္ ကိုက ကံဆိုးလြန္းတာလား.. ဒါမွမဟုတ္ ... ကိုယ္႔ အၿပဳအမူေတြကပဲ.. ကိုယ္႔ကိုအဲလိုၿဖစ္ေစတာလားမသိ..

အထီးက်န္မႈ ဗိုင္းရပ္စ္ ကကိုက္ေတာ႔လည္း.. နွလံဳးသား မွာ  စက္စတန္ေတြ ပ်က္စီးကုန္ေတာ႔ တယ္ ..နွလံုးသားၿခင္း နက္၀ပ္ခ်ိတ္ ၿပီး ..အၾကင္နာေတြ ရွဲယာ လုပ္ရမယ္႔ ေကာင္မေလး မ်ား.. ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ႔ ေပၚလာမွာလဲ..

ေပ်ာ္ရြင္မႈဆိုတာ လုပ္ယူမွ ရတာတဲ႔ေလ.. မလုပ္တတ္ဘူးဗ်.. ေနတတ္သလိုေန တာပဲ .. မတတ္နို္င္ဘူး.. အၿပင္ပန္းၾကည္႔ရင္ေတာ႔..ေပ်ာ္သလိုပဲ.. ရင္ထဲမွာ ေၾကကြဲတာ လူမသိ ...

မထင္မွတ္ပဲရလိုက္တဲ႔ သားေကာင္မွာ.. သူမ်ား ပစ္လိုက္တဲ႔ မွ်ားက စိုက္ၿပီးသားတဲ႔ေလ.. ဘယ္ေလာက္၀မး္နည္းဖို႔ ေကာင္းသလဲ.. ကိုကဒီသား ေကာင္မွ မရရင္..ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲ ရမွာ ေသခ်ာေနတယ္ ... မိမလိုလိုနဲ႔ လႊတ္ထြက္ေတာ႔ မယ္႔ အေနအထားကို ေရာက္ရွိလို႔ ေနပါၿပီ

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဒီသားေကာင္က ေခါင္းထဲ ၀င္လာလို႔ ဆြဲထုုတ္ရတာ ကေမာတယ္ .. အနာဆိုေဆးထည္႔ရင္ေပ်ာက္ နိုင္ေပမယ္႔ စိတ္ညစ္တာ က ေဆးထည္႔လို႔မရ..မလြယ္...ေၾသာ္..

အမဲလိုက္ ဦးမွ....